Αυτή η ιστορία που άνοιξε στην πολιτική σκηνή με τα νέα πρόσωπα, που έρχονται και μας… παίρνουν στο πι και φι τις αρχηγίες στα κόμματα και τις δημαρχίες, τη βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα.
Δυσάρεστη μεν για τους ανθρώπους που έχουν συνηθίσει (και απολαμβάνουν) την παλιά τάξη πραγμάτων, αλλά άκρως ενδεικτική των νέων πολιτικών και επικοινωνιακών συνθηκών και πάντως άξια για μελέτη.
Μου έχει μείνει εκείνο που έλεγε κατά τη μάχη της διαδοχής στον ΣΥΡΙΖΑ ο Δραγασάκης. Ότι θα περίμενε από τον Κασσελάκη να πει «γειά σας σύντροφοι, θέλω να προσφέρω, τι θέλετε να κάνω;» και όχι να επιδιώξει με το καλημέρα να γίνει αρχηγός.
Αμ δε! Πάνε αυτά. Ο Δραγασάκης έχει μείνει δεκαετίες πίσω. Που έπρεπε πρώτα ένα νέο στέλεχος να πάει για αφισοκόλληση, να κουβαλάει τις τσάντες των ηγετικών παραγόντων, να μαζέψει ένσημα κομματικά και μετά να εκφράσει φιλοδοξίες.
Τώρα, όταν ένα νέο πρόσωπο «τραβάει», γοητεύει και τα… «λέει», πάει κατευθείαν στο ψητό. Όποιο κι αν είναι αυτό, καθώς τα παλιά στελέχη είναι φθαρμένα και αρκετά ξεπερασμένα, έστω κι αν δεν το έχουν καταλάβει.
Ο Στέφανος Κασσελάκης πήρε την αρχηγία στον ΣΥΡΙΖΑ σε δύο μήνες, ο δε Χάρης Δούκας για να κερδίσει το δήμο της Αθήνας, περίπου από το πουθενά, χρειάστηκε αντίστοιχο διάστημα.
Αν αυτό δεν είναι καμπανάκι για τις κομματικές γραφειοκρατίες, την κατεστημένη πολιτική τάξη και τους εφησυχάζοντες, λόγω πρότερου δραστήριου βίου, πολιτικούς, τότε τι είναι;
Το δράμα του Νίκου
Με την ευκαιρία ανοίγω παρένθεση να σας πω για έναν, επίσης νέο και φιλόδοξο, άνθρωπο ο οποίος το έχει μετανιώσει που δεν διεκδίκησε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο λόγος για τον Νίκο Φαραντούρη. Βλέποντας πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα, που από το πουθενά ο Κασσελάκης κέρδισε τη μάχη διαδοχής, βασανίζεται από τη σκέψη ότι θα μπορούσε να είναι εκείνος στη θέση του.
Αλλά άκουσε δύο ιστορικά στελέχη, προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ και με στενές σχέσεις με τον Αλέξη Τσίπρα, που τον αποθάρρυναν.
Δεν θα σας πω ονόματα, αλλά η μία είναι επιφανής οικονομολόγος και ο άλλος δαιμόνιος νομικός. Ο συμπαθής Νίκος έχει μέλλον μπροστά του πάντως.
Με το ζόρι το ευχαριστώ του Δούκα
Επιστρέφουμε μετά την παρένθεση σε Δούκα και Κασσελάκη.
Διότι, υπάρχει και το άλλο. Όσο πιο γρήγορα πετυχαίνει κάποιος την πολιτική του ανέλιξη, ανάλογα γρήγορα μπορεί να αποδομηθεί.
Ούτε η απροσδόκητη και μεγάλη επιτυχία με την πρώτη εμφάνιση είναι εγγύηση για τη συνέχεια.
Και τα πρώτα δείγματα που δίνουν, τα παρακολουθώ με προσοχή. Όχι με επιφύλαξη ακόμα, αλλά πάντως κάποιες απορίες τις έχω.
Για παράδειγμα είδα ότι ο Δούκας μόλις που ψέλλισε εκεί προς το τέλος των προχθεσινών δηλώσεών του το «ευχαριστώ» στον Κώστα Ζαχαριάδη.
Κι ας ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που πήγε σύσσωμος και του έδωσε τη μεγάλη ώθηση για να κερδίσει τον δήμο της Αθήνας.
Πρωινό… τσάι και μεταγραφή της Βουτυράκου
Για τον Κασσελάκη έχω εντοπίσει περισσότερα, καθώς είναι και σχεδόν ένα μήνα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Βλέπω βέβαια ότι έχει καταφέρει να… «τσουρνέψει» κάμποσα στελέχη από την άλλη πλευρά – τελευταία είδα τη Διάνα Βουτυράκου, από τις σκληρές υποστηρίκτριες της Έφης της Αχτσιόγλου, να αναλαμβάνει πόστο στο επιτελείο του νέου αρχηγού.
Επιτελείο, βέβαια, τρόπος του λέγειν!
Ούτε «πρωϊνό καφέ» δεν έχει φτιάξει ακόμα ο Κασσελάκης. Θεωρεί, λέγεται, παρωχημένο αυτό τον τρόπο πολιτικής διεύθυνσης και επικοινωνίας. Ε, ας κάνει πρωινό τσάι ή χυμό, ό,τι προτιμά τέλος πάντων αν δεν του αρέσει ο καφές, αλλά κόμμα χωρίς καθημερινό «διευθυντήριο» – με την καλή έννοια – δεν έχει εφευρεθεί ακόμα.
Ας το πει και breakfast in down town, αν νιώθει καλύτερα…
Η σφήνα Παπανδρέου
Τους ανακάτεψε ο Γιώργος ο Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ. Για να μην πω τους πάγωσε ή ακόμα και τους εξόργισε.
Εκεί που πανηγύριζαν για το δήμο της Αθήνας, τη Θεσσαλία και ολίγον Θεσσαλονίκη και έλεγαν διάφορα ηρωικά περί δεύτερης θέσης με εκτοπισμό του ΣΥΡΙΖΑ, ήρθε ο πρώην πρωθυπουργός και μίλησε για συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων.
Ο Γιώργος όμως τα λέει αυτά χρόνια.
Και δεν θα σταματήσει να τα λέει.
Τώρα εάν αυτά που λέει μπορεί να ανοίγουν (ή να ανοίξουν – κρατήστε το αυτό) δύσκολα θέματα στην πορεία, θα το δούμε.
Για την ακρίβεια θα το δούμε τώρα, όσο κρατήσει η κουβέντα αυτές τις μέρες, αλλά μπορεί να το δούμε και μετά τις ευρωεκλογές. Με πιο ενδιαφέρουσες διαστάσεις τότε.
Η περίπτωση Αυγενάκη
Ακούγοντας χθες τον πολύ σοβαρό και μετρημένο στα λόγια του, κυβερνητικό εκπρόσωπο Παύλο Μαρινάκη, κατάλαβα ότι ο πρωθυπουργός δεν επιθυμεί να ανοίξει τώρα θέμα αλλαγών στην κυβέρνηση.
Έχει πολύ πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όπως τη στάση της χώρας μας στο μείζον ζήτημα της πολεμικής κρίσης στη Μέση Ανατολή. Το πώς θα προετοιμαστεί η Ελλάδα από τις επιπτώσεις αυτής της σύρραξης είναι ασφαλώς κρίσιμο θέμα.
Γι’ αυτό και ο Μαρινάκης έκλεισε προς το παρόν την υπόθεση με τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, ο οποίος επέμεινε και χθες να λέει ότι η καταβολή των αγροτικών αποζημιώσεων στη Θεσσαλία είναι και θέμα… Περιφερειάρχη.
Είναι να απορεί κανείς.
Αφενός οι εκλογές τέλειωσαν – ας του το πει κάποιος – και ο Αγοραστός έχασε.
Αφετέρου ο Μητσοτάκης θα συναντηθεί σήμερα με τον νεοεκλεγέντα περιφερειάρχη Δημήτρη Κουρέτα, προφανώς για να ξεκαθαρίσει θεσμικά ότι η κυβέρνηση θέλει να συνεργαστεί μαζί του απρόσκοπτα. Με άλλα λόγια τον συναντά και για να «μαζέψει» τις δηλώσεις Αυγενάκη.
Πιθανόν να χρειαστεί κάποιος να εξηγήσει σε κάποιους υπουργού και άλλα στελέχη, που δεν πολυκαταλαβαίνουν, ότι το η κυβέρνηση δεν είναι… βεστιάριο θεάτρου!
